Verdrukking in Galowya
In de vorige blog heb ik al kort iets geschreven over onze tweede gemeente in Galowya, een dorpje wat meer in het binnenland. Afgelopen juni zijn we begonnen met het houden van kerkdiensten in dit dorpje. Een paar jaar geleden is Arnest samen met een dominee naar dit dorpje gegaan voor evangelisatie. Er bleek openheid te zijn voor het Evangelie. Eén man, meneer Baz, vroeg destijds specifiek aan Arnest en de dominee of ze alsjeblieft een kerk wilden starten in het dorpje. De dominee waar Arnest mee was heeft dit toen toegezegd. Begin dit jaar is Arnest er echter achter gekomen dat er nooit iets van de grond gekomen is. Bij navraag bleek dat de dominee naar het buitenland gereisd is en nooit is teruggekomen. Om deze reden wilde Arnest graag zelf naar dit dorpje om stap voor stap te starten met het opbouwen van een gemeente. Wetende dat dit geen gemakkelijke opgave zal zijn, aangezien de meeste dorpsbewoners katholiek zijn. In Gambia er namelijk een ‘strijd’ gaande; de katholieken kunnen de bijbelgetrouwe christenen niet uitstaan. De katholieke kerken verliezen namelijk steeds meer leden aan de bijbelgetrouwe kerken.
Naast het huis van meneer Baz houden we nu de kerkdiensten (zie foto’s onderaan vorige blog). In het begin kwamen er elke zondag ongeveer 10-15 mensen naar de kerk. De afgelopen paar weken waren dat er echter slechts 3-5. Meneer Baz vertelt ons de oorzaak: “We worden lastig gevallen door katholieke dorpsgenoten, er wordt hatelijk gesproken over onze kerk. Ik hoorde zelfs dat familieleden elkaar bedreigen voor het gaan naar onze kerk. Ook praat iedereen in op mijn eigen kinderen en die komen om die reden nu ook niet meer naar de kerk. Gelukkig luistert mijn vrouw niet naar hun ideeën al heeft ze het er wel moeilijk mee.” Tijdens onze bezoeken aan de kerk en meneer Baz en zijn vrouw mogen we hen vanuit Gods Woord bemoedigen en aanmoedigen. Bid jij mee voor deze jonge gemeente?
Een ‘zoon’ in huis
Zondag 8 september na de kerkdienst hoorden we dat één van onze gemeenteleden op straat gezet is. Een jonge knul van 21, Chris. Chris woonde in een huis bij een familie en deelde met nog 8(!) jongens een slaapkamer. Op een dag kwam hij thuis en vond al zijn spullen in de tuin. De reden die de eigenaar gaf was dat hij bestolen was (hij wist inmiddels wie hem bestolen had en dat het niet Chris was). Een rare reden dus maar gelet op de verhalen en ervaringen van Chris met deze man is de reden zeer waarschijnlijk dat hij christen is. Chris is nog niet lang lid van onze gemeente en woont sinds 3 maanden in Gambia. Hij komt uit Siera Leone. Hij heeft nog geen baan en kent hier verder niemand. We hoorden dat hij al een paar nachten op straat geslapen had en hebben besloten om hem bij ons in huis te nemen. Hij heeft bij ons een bed, eten en onderdak. Ook helpen we hem in de zoektocht naar een baan zodat hij een eigen bestaan op kan bouwen. Willen jullie bidden voor Chris? Chris heeft veel meegemaakt; in Siera Leone is hij jaren als slaaf behandeld, zijn vader is jong overleden en in verband met gebrek aan geld en eten was zijn moeder niet in staat om voor hem te zorgen. In geloofsvertrouwen is Chris naar Gambia ‘gevlucht’. Een paar dagen geleden hebben we een bijzonder gesprek met hem gehad. Hij uitte zijn enorme dankbaarheid naar ons, vertelde over zijn verleden en wat we vooral bijzonder vonden om te horen; hij vertelde zijn verlangen om dominee te worden. Samen hebben we de Heere gedankt voor Zijn leiding in alles. Chris heeft nu een veilig en christelijk thuis en ons gebed of de Heere jonge mannen op ons pad wil brengen die we mogen ‘opleiden’ in de dienst van de Heere is opnieuw verhoord. Soli Deo Gloria!
Naar Nederland
Het is al een paar maanden erg warm in Gambia. Elke dag tussen de 35 en 40 graden en ’s nachts ‘koelt’ het af naar zo’n 30 graden. In het begin van het regenseizoen is het nog redelijk uit te houden maar in de loop van de tijd neemt ook de luchtvochtigheid toe. Waar je ook komt of kijkt, iedereen houdt zich rustig. Alles gaat op een lager tempo. Als je deze beelden zou bekijken vanuit je met airco gekoelde kantoor in Nederland zou je inderdaad zeggen dat Afrikanen lui zijn. Maar ik ben er wel achter dat het tegenovergestelde het geval is. Met name de vrouwen; elke dag als het licht begint te worden de compound vegen, daarna de was doen, vervolgens het eten klaarmaken voor de hele familie en daarna vaak nog aan het werk in de eigen tuin. Voor ons gaat het werk ondanks de hitte ook gewoon door. Hoe lekker is het dan om na een bloedhete dag thuis eerst een koude douche te nemen of een kwartier voor de ventilator te zitten. Dat laatste gaat helaas niet altijd op. Zeker de laatste weken valt de stroom minimaal een paar uur per dag uit en daarmee ook de ventilator. Overdag, maar meestal ’s avonds en ’s nachts. In het begin was het nog grappig om elke nacht een paar uur buiten te zitten maar na een paar weken is die lol er wel van af. De warmte is erg vermoeiend en als het slapen dan niet lukt wordt je soms best wel chagrijnig kan ik je vertellen :-). De vermoeidheid door de warmte is dan ook de reden dat ik vanaf a.s. maandag een aantal weken in Nederland hoop te zijn. In eerste instantie was het idee voor 2 weken maar de ticket was stukken goedkoper als de terugvlucht 2 weken later zou zijn. Fijn om familie, vrienden en andere bekenden weer te zien. En lach me alsjeblieft niet uit als je me zwaar ingepakt tegenkomt!
