‘Oh, het voelt net alsof we je op komen pikken van vakantie’ is de eerste reactie van mijn moeder als ze mij samen met mijn vader van het vliegveld in Brussel ophaalt. Fijn zo’n luchtige reactie! Het is fijn om te weten dat mijn ouders volledig achter mijn emigratie staan, ook al zijn er natuurlijk best momenten dat je elkaar mist maar het feit dat ze weten dat ik in Gambia op mijn plek ben maakt het een stuk gemakkelijker.
Terug in Europa moet ik er best weer aan wennen om Nederlands te spreken, zeker de eerste dagen. Gelukkig kunnen de meesten ook wel een woordje over de grens :-). De koudere temperatuur vind ik heerlijk. Liever kou kleumen dan zo ontzettend zweten en.. op kou kun je je kleden. Het is 9 maanden geleden dat ik geëmigreerd ben naar Gambia dus de Nederlandse cultuur ben ik nog niet geheel vergeten of verleerd. Hoewel; het zemen van de buitenramen, die volgens mijn moeder heel vies waren maar waar je nog prima doorheen kan kijken, heb ik toch wel enigszins protesterend gedaan. In Gambia, daar is alles pas vies! En wat heb ik weer genoten van het water uit de kraan. Voordat ik naar Nederland kwam is de watertoren die voor ons watertoevoer zorgt door z’n poten gezakt; compleet verroest. Douchen met een emmertje. Prima als je geen keus hebt maar wat waardeerde ik het water uit de kraan weer. Fijn was ook dat ik tijdens een boswandeling of gewoon op straat vrij kon rondlopen zonder dat ik de vraag kreeg hoe mijn vakantie is, uit welk land ik kom en of ik getrouwd ben. Vragen die me als blanke in Gambia bijna dagelijks gesteld worden. Anderszijds moest ik er in Nederland best aan wennen dat mensen soms niet reageerden als ik ze gedag zei of zelfs verbaasd keken: ‘o, moet ik jou kennen?’. De individualistische cultuur valt, weer terug in Nederland, meteen op.
Ik ben dankbaar voor een mooie, gezegende tijd in Nederland. Allereerst de dank naar de Heere die alles deze weken zo bijzonder leidde. Ook veel dank aan mijn lieve man die me 4 weken heeft laten gaan. Hoewel hij het echt niet leuk vond om me zo lang te moeten missen (ik ook niet) gaf hij me wel de gelegenheid en heeft me zelfs gestimuleerd, omdat dit voor mijn gezondheid beter was. Even weg uit de zengende hitte. Veel dank aan mijn lieve ouders die deze weken weer heel goed voor me gezorgd hebben. Bijzonder was ook dat er zaterdag 5 oktober zoveel familie, vrienden, kennissen blijk gaven van hun betrokkenheid tijdens een gezellig middagje en avond in het huis van mijn ouders, zelfs vrienden uit Zeeland!
Deze weken waren een mix van inspanning en ontspanning. Relaxte uitstapjes, gezellige etentjes, actieve uitjes, presentatie op een basisschool, apk (tandarts, kapper etc.), meubels inslaan en klaarmaken voor verscheping. Leuk was ook dat ik naar de verjaardag van mijn oma kon. Daarnaast hebben we als thuisfrontteam een vergadering gehad, heb ik gesprek gehad op het kantoor van NET foundation (via wie in Gambia een online cursus volgen) en verschillende andere nuttige dingen maar ook mooie ontmoetingen met mensen en christelijke stichtingen die een link met Gambia hebben en ons tot een hand en een voet willen zijn. Nu, of wellicht in de toekomst.
Inmiddels ben ik alweer ruim een week terug in Gambia. Wat was het fijn om Arnest, Yama en ook Chris weer te zien op het vliegveld. Bij aankomst thuis lagen er allemaal lieve creatieve dingen op me te wachten met warme welkomstwoorden (zie foto’s onderaan deze blog). Het voelde echt als thuiskomen. Ik moest wel weer even wennen aan de warmte, hoewel het nu iets minder benauwd is dan voordat ik naar Nederland ging. Het waterprobleem is tot op heden helaas ook nog niet opgelost en de lokale tap doet het 9 van de 10 keer ook niet. Gisteravond noodgedwongen een paar flessen water gekocht bij een lokaal shopje om toch onszelf te kunnen wassen.
Het was ook fijn om weer terug te zijn in onze kerkelijke gemeente. Voordat ik naar Nederland ging hebben de ouderlingen, terwijl ik geknield voorin de kerk zat, voor mij gebeden. En nu bij terugkomst werd er ook weer voor mij gebeden en gedankt voor een behouden thuiskomst. Heel fijn om op deze manier het gemeente-zijn te ervaren.
Om de blog niet te lang te maken hoop ik de volgende keer meer te vertellen over de status van verschillende activiteiten die op dit moment lopen in Gambia. Ik beloof bij deze om daar niet te lang mee te wachten (2 weken ongeveer). Bedankt voor je betrokkenheid bij ons werk! Ik krijg regelmatig de vraag wanneer er weer een nieuwe blog komt omdat ze zo leuk zijn om te lezen (is er sprake van leedvermaak?! haha). Laat het ook gerust weten als je wat mist in de blogs of als er dingen zijn waar je graag meer over zou willen horen.
