Het einde van ons verblijf in Nederland komt in zicht. Arnest en ik hopen a.s. vrijdag 18 oktober alweer terug te vliegen naar Gambia. We hebben een goede en vooral gezegende tijd gehad in Nederland. Van velen hebben we warme betrokkenheid ervaren op ons persoonlijk en op het werk waartoe de Heere ons geroepen heeft. De presentaties en concerten die we mogen geven door het hele land zorgen voor veel mooie en verrassende ontmoetingen! Bijzonder dit jaar was dat Arnest zelf een aantal keer de gelegenheid kreeg om een meditatie te houden. Iets wat hem zo na op het hart ligt mocht hij nu ook in Nederland doen: het Evangelie vertellen, de boodschap van zonde en genade. Het was ook voor mij bijzonder om met Arnest op preekstoelen te staan om te vertalen. Het voelde soms als ‘meepreken’, dan voel je je op zo’n preekstoel heel klein worden. Wie ben ik zelf?!
Goede uitslagen gezondheid
We mochten beiden goede uitslagen ontvangen over onze gezondheid. De plek waar mijn tumor zat in mijn kaak is nog steeds helemaal schoon en de slechte ‘units’ van de hepatitis B in Arnest z’n bloed zijn enorm verlaagd; van 180.000 naar 13! God is goed en genadig, Hij zorgt voor ons.
We mochten tijdens ons verblijf meerdere malen Gods stem vernemen vanuit Zijn Woord. Op verschillende momenten werden we door de Heere gewezen op de les en waarschuwing uit Mattheüs 10 vers 16: “Zie, Ik zend u als schapen in het midden der wolven; zijt dan voorzichtig gelijk de slangen, en oprecht gelijk de duiven.” In vers 19 staat dat we niet bezorgd hoeven te zijn als we overgeleverd worden in de ‘raadsvergaderingen’ want in dezelve ure zal ons gegeven worden wat we spreken zullen. Dit komt zo overeen met een tekst uit het hoofdstuk waarmee de Heere me naar Gambia riep in 2018: “Vrees niet voor hun aangezicht, want ik ben met u, om u te redden, spreekt de HEERE.” (Jer. 1:8) “Gij dan, gord uw lendenen, en maakt u op, en spreek tot hen alles, wat Ik u gebieden zal; wees niet verslagen voor hun aangezicht, opdat Ik u voor hun aangezicht niet versla.” (v. 17) “En zij zullen tegen u strijden, maar tegen u niet vermogen; want Ik ben met u, spreekt de HEERE, om u uit te helpen.” (v. 19)
Meditatie kampvuuravond online
In de laatste nieuwsbrief is door ons thuisfrontteam al een kort verslag geschreven door ons thuisfrontteam. Tijdens de kampvuuravond is de meditatie die Arnest gehouden heeft, opgenomen en via deze link kunt u die nu terugluisteren en -kijken (de video begint na 14 seconden)
Terugkijken mannenzangavond Pniëlkerk Veenendaal
Op 28 september was de mannenzang in de Pniëlkerk in Veenendaal. Dat was een zeer bijzondere avond. Waar we normaliter meer belangstellenden mogen verwelkomen was het nu wel een heel klein groepje. Dat deed echter niets af aan het feit dat de Heere ook deze avond wilde zegenen. Er kwam 10 man, er wordt voor 100 man gezongen en er was een collecteopbrengst van 1000 man! Via deze link kunt u de avond terugkijken.
Concert Dordrecht terug te kijken
Ook het concert in de Gereformeerde Gemeente te Dordrecht van afgelopen zaterdag waarin Arnest ook een meditatie mocht houden is via internet terug te kijken. Klik hier.
Terug naar Gambia
Hoewel onze ‘tentstokken’ wellicht iets dieper in Nederlandse bodem zijn geslagen de afgelopen weken dan we misschien hadden gewild is het ook goed om ze er weer uit te trekken en 6000 kilometer verderop in Gambia weer (niet te diep) in de grond te slaan. Onze kinderen wachten, de gemeente wacht, het werk wacht.. en het is het diepe verlangen van ons hart om weer te dienen op de plek waar de Heere ons geroepen heeft. Als we terugkomen is het regenseizoen weer bijna voorbij en kunnen we, dankzij vele (grote) giften, weer verder met de bouw van het bijgebouw van het opvanghuis, de derde kerk en het missiehuis. Ook het radiovertaalwerk ligt weer op mij te wachten. Op vrijdag kan ik weer fijn naar ‘mijn’ kinderen van de kinderclub en ik hoop met eigen ogen te gaan zien hoeveel leerlingen er inmiddels gestart zijn op onze jonge John Bunyan kleuterschool in het binnenland. Arnest zal zijn preekbeurten weer oppakken, de straatevangelisatie en het bezoekwerk. Daarnaast zal hij zich richten op het toerusten en opleiden van de twee nieuwe studenten in onze gemeente en zal hij zijdelings betrokken zijn bij de nieuw opgerichte Ltd Estate4Mission. Meer updates over de verschillende werkzaamheden en projecten hoop ik in de volgende blog vanuit Gambia te geven.
Hieronder volgt een (lang) verhaal over Pasanna, die een barre ‘backway’ tocht heeft gemaakt van Gambia naar Europa. Het is wat uitgebreid omdat sommigen van jullie vanuit je achtergrond in het werken met asielzoekers hebben aangegeven hier meer over te willen weten maar als je niet tegen heftige / lugubere verhalen kunt raad ik je aan niet verder te lezen.
Pasanna
Tenslotte nog iets over Pasanna, een neef van Arnest, moslim. In Gambia kwam hij regelmatig bij ons over de vloer. Hij heeft een stil karakter en spreekt alleen het hoognodige. Maar na verloop van tijd werd hij wat vrijer bij ons thuis. Als ik naar Engelstalige psalmen of geestelijke liederen luisterde vertelde hij soms dat hij die zo mooi vond. Als Arnest bezoek had van vrienden / collega-dominees zat hij daar regelmatig rustig bij en mee te luisteren (in Gambia niet ongebruikelijk). Op een dag vertelde hij ons dat hij de islam eigenlijk maar niets vindt maar dat hij bij ons veel gezien heeft van het christendom en dat hem dat veel meer trekt. Hij wilde er meer van weten. Arnest heeft vervolgens regelmatig gesprekken met hem gehad.
Op een dag kwam Pasanna bij ons thuis met de vraag of hij een klein bedrag kon lenen want hij moest een auto naar een klant in Mauritanië brengen (Pasanna is automonteur). We vertrouwden dat niet zo want hij had eerder wel eens gezegd dat hij de ‘backway’ wilde nemen; met een bootje illegaal naar Europa varen. Later bleek dat onze vermoedens terecht waren. Na maanden hoorden we weer van hem. Hij had de route genomen van Gambia, via Mauritanië, Libië, naar Tunesië. Dat heeft hem uiteindelijk een jaar gekost. Een jaar vol martelingen en uitbuiting door de Arabieren in met name Libië. Hij heeft regelmatig in de loop van een pistool gekeken, heeft gevangen gezeten, is getuige geweest van (groeps)verkrachtingen en moorden. Ik zou een boek kunnen schrijven over de verhalen die Pasanna ons verteld heeft; hoe ze als lijken vastgebonden in een truck gegooid werden en 3 dagen door de woestijn gereden hebben zonder eten of drinken, hoe hij gedwongen werd om zijn reisgenoten die het niet overleefden te begraven, hoe voor zijn ogen mannen en vrouwen verkracht werden terwijl hij moest toekijken. Hoe zijn vrienden in hun been geschoten werden omdat ze niet in staat waren lichamelijk enorm zwaar werk te doen (de hele dag 50 kilo zandzakken op je rug via ladders naar boven tillen). Samen met een groepje jongens werd Pasanna op een dag onterecht in de gevangenis gegooid. Van verschillende gevangenen werden op een gruwelijke manier de vingers gebroken. De overige gevangenen, waaronder Pasanna, werden zo kwaad dat ze met alle kracht die ze in zich hadden de gevangenisdeur geforceerd hebben en zijn ontsnapt. De cipiers kwamen hier wel achter uiteraard en begonnen op hen te schieten. Verschillenden werden dodelijk geraakt maar Pasanna kon ontkomen. Pasanna vertelde dat hij op dat punt het niet erg meer zou vinden om te sterven. Later kreeg hij op andere plekken ook nog regelmatig een pistool op hem gericht, zelfs door iemand die de trekker al overgehaald had. Pasanna zei: ‘schiet maar’. Op datzelfde moment kwam er echter een crimineel van een andere bende langsgereden die een opmerking maakte waarop de twee met elkaar in gevecht gingen en Pasanna kon ontsnappen.
Vanuit Tunesië moest de reis verder met een boot naar Italië. Mensensmokkelaars vragen ontzettend hoge bedragen voor zo’n overtocht. Pasanna kon echter voor niets mee want hij kon varen en mensen die kunnen varen mochten gratis mee. De mensensmokkelaars gaan zelf niet mee want zij weten ook dat veel bootjes niet veilig de overkant halen. Pasanna kreeg als zojuist aangestelde kapitein nog even kort uitgelegd hoe hij het kompas moest gebruiken en vervolgens kreeg hij een bootje toegewezen. Hij had de verantwoordelijkheid over 59 andere mensen waaronder ook vrouwen en kinderen. Als extra gereedschap kreeg hij een groot mes mee. ‘Om lastige mensen in de boot mee in bedwang te houden’ werd er gezegd. En dat was niet overbodig. Het veel te kleine bootje werd heen en weer geslingerd tussen torenhoge golven, mensen schreeuwden het uit van angst en zeeziekte. Sommigen raakten psychisch in de war en wilden Pasanna als de kapitein aanvallen, anderen wilden zichzelf van het leven beroven of vielen elkaar aan. Door te dreigen met het mes kon Pasanna de opvarenden enigszins in de toom houden. Later bleek het mes ook nog voor iets anders nodig. Om de bootjes te hinderen aan land te komen had de Italiaanse politie visnetten in het water gegooid waardoor de moter van de bootjes helemaal vastliep. Toen dat bij het bootje van Pasanna ook gebeurde vertelde hij zijn opvarenden dat hij het water in zou springen met het mes om het touw uit de moter los te snijden en dat ze zich geen zorgen hoefden te maken; hij zou terugkomen om ze verder te varen. En zo ging het; Pasanna was in staat om de moter weer aan de praat te krijgen en iedereen veilig aan land te brengen. In Italië heeft Pasanna vervolgens een jaar in een vluchtelingenkamp gezeten en had hij te dealen met veel frustraties richting Arabieren en een trauma voor wat hij allemaal gezien en meegemaakt had onderweg. In Italië kreeg Pasanna op een gegeven moment wat vrijheden en mocht zelfs werken. Hij leerde er een Gambiaanse jongen kennen die hem een lift wilde geven (lees: smokkelen) naar Engeland. Pasanna strande echter in Amsterdam, de grens naar Engeland werd te goed gecontroleerd en Pasanna kon niet mee. Het is vanuit Amsterdam dat Pasanna Arnest en mij berichtte dat hij in Nederland was. Dat hadden we niet verwacht! Het laatste wat we van hem wisten is dat hij in Italië was. Omdat hij niet in Amsterdam kon verblijven is hij naar een Gambiaanse kennis gegaan die in Maarheeze (Brabant) woont. Sinds een paar weken woont hij in een AZC in Veldhoven. Arnest en Pasanna kregen opnieuw weer wat meer contact. Pasanna vertelde hoe hij er spijt van had dat hij niet naar ons advies geluisterd heeft om niet de backway te nemen, dat als hij wist wat er onderweg zou gebeuren hij het nooit gedaan zou hebben. Hij vertelde ook hoe bijzonder het is dat de Heere hem ondanks alles en door alles heen bewaard heeft en dat hij nog steeds belangstelling heeft voor het christendom. We zijn voor hem op zoek gegaan naar een kerkelijke gemeente in de buurt waar hij verbleef maar in Brabant zijn er vooral veel rooms katholieke kerken. In de zoektocht stuitte ik op de Gereformeerde Gemeente in Eindhoven. Hoe mooi zou het zijn als Pasanna in die gemeente opgenomen en meegenomen kan worden! Op mijn vraag aan de scriba kreeg ik een zeer positieve reactie en op korte termijn werden Arnest en ik met Pasanna bij de scriba thuis uitgenodigd en hebben we Pasanna als het ware ‘overgedragen’ aan de leiding van deze gemeente. Hij gaat nu elke zondag mee naar de kerk en krijgt Bijbels onderwijs. We hopen en bidden dat hij ook hemels onderwijs mag ontvangen. Wilt u voor Pasanna bidden?


