Over de drempel van 2020

Allereerst wens ik u, ook namens Arnest, het beste toe voor dit nieuwe jaar; liefde, gezondheid en het belangrijkste: Gods zegen. Rond oud en nieuw voelt het altijd een beetje meewarig om terug te kijken op het afgelopen jaar. Wat is de tijd snel gegaan. Een jaar waarin er voor mij en voor ons veel veranderd is. Ik kijk dankbaar terug; op de afronding en het afscheid van Nederland, de emigratie en ons huwelijk. Er zijn het afgelopen jaar heel veel mooie dingen gebeurd. De Heere zegt in Zijn Woord dat we Hem in alles moeten danken (1 Tess. 5: 18), dat betekent ook in de dingen die moeilijk voor ons zijn. En die moeilijke dingen waren er soms ook; het missen van familie en vrienden, het wennen aan een compleet andere cultuur die ik niet begrijp (en wellicht ook nooit helemaal zal begrijpen), samen met mijn Afrikaanse man een ‘derde cultuur’ creëren in ons huis en leven, kerkdiensten die anders ingevuld worden dan ik gewend was, spanningen rondom de nieuwe grondwet etc. Het is goed om te beseffen dat de Heere ons nooit een leven zonder moeilijkheden beloofd heeft; ‘het beste van ons leven is moeite en verdriet’ (Psalm 90:10). Als we de Bijbel en ons hart kennen weten we dat deze moeilijkheden door ons eigen toedoen op aarde gekomen zijn. Regelmatig is de wetenschap uit Romeinen 8:28 voor ons als gezin tot steun en troost: ‘alle dingen werken mee ten goede voor degenen die naar Gods voornemen geroepen zijn’. Dit wensen we ook toe aan u en jou als lezer van deze blog. Dan kun je, ondanks alles, een dankbaar en blij leven leiden.

Contact met de buurt
In ons dorp zijn we al aardig ingeburgerd. Dorpsgenoten weten de weg naar onze compound makkelijk te vinden. Wij zijn het enige huis in de omgeving met een eigen watervoorziening, elk moment van de dag hebben we mensen over de ‘vloer’ die bij ons water komen halen. Dat is gezellig en het geeft ook mogelijkheid voor gesprekjes. Ook de verkoop van tweedehands kleding en spullen geeft veel aanloop. Helaas trekt een garage vol met kleding en spullen uit Europa ook mensen aan die denken dat onze spullen gratis zijn. Zoveel, dat onze pleegzoon Chris, drukker was met politieagent spelen dan met de verkoop. Daar hebben we nu een oplossing voor gevonden: nepcamera’s uit Nederland :-). De verkoop, de aanloop en de gesprekken naar aanleiding van pogingen tot diefstal bieden soms mogelijkheden om het Evangelie te delen. Wat niet door iedereen gewaardeerd wordt overigens; sommigen kopen niet meer bij ons omdat we christen zijn. Onlangs was er een meisje van een jaar of 20 bij ons om wat te kopen. Toen ze zag dat een andere klant speelgoed wilde kopen met daarin een kruisvorm zei ze tegen de betreffende klant dat ze dat beter niet kon kopen want ‘dat is het symbool van de christenen’.
De lezers die wel eens in Gambia geweest zijn, weten hoeveel afval er hier op straat ligt. Met een aantal buurtbewoners gaan we één keer per maand op zaterdagochtend op schoonmaakpad. Bewapend met harken, bezems en tientallen vuilniszakken maken we één of soms twee straten schoon. We doen dit omdat we het belangrijk vinden om in een schone en gezonde omgeving te leven, om bewustwording te creëren bij onze dorpsgenoten en het biedt de gelegenheid om gesprekjes te voeren met de buurt. Over rentmeesterschap bijvoorbeeld.

Nieuwe grondwet voor Gambia?
Eerder heb ik al geschreven over de plannen van de overheid om de grondwet te wijzigen. De verandering die ons als christenen het meeste zorgen baart is de ‘verborgen’ agenda die daar achter zit; de intentie om van Gambia een islamitische staat te maken. Inmiddels zijn er al verschillende (gebeds)bijeenkomsten geweest, persconferenties, interviews op radio en televisie. Op dit moment is de speciaal ingestelde overheidscommissie de input van burgers aan het verwerken om zo te komen tot een definitief voorstel. De verwachting is dat men daar eind januari mee naar buiten komt. Daarna zal het voorgelegd worden aan de president en het parlement. Dit is dus vooral een tijd van gebed. Bidt u mee?

In de volgende blog hoop ik met nieuws te komen over de projecten.

Tijdens één van de gebedsbijeenkomsten in de hoofdstad Banjul.