Ongewenst bezoek in opvanghuis
Tijdens het concert in de Adventkerk op 22 maart jl. is er al iets over gezegd… In Gambia krijgen we te maken met tegenstand. In het dorp Pacholling waar het opvanghuis is en waar we ook de derde gemeente en ons huis aan het bouwen zijn merken we fysieke tegenstand, van met name rooms-katholieke dorpsgenoten. Zij zien onze komst als een bedreiging voor hun kerk en zijn bang hun leden te verliezen. De boodschap van vrije genade gaat hard in tegen hun overtuiging dat de zaligheid door werken verdiend kan worden. Daarnaast is het in Gambia onder de rooms-katholieken breed geaccepteerd om afgoden te dienen, zelfs de priesters doen daar aan mee. Een paar weken geleden, om half 2 ‘s nachts, schrokken de bewoners van het opvanghuis wakker. Buiten was het geluid te horen van een oude schreeuwende vrouw die met een houten stamper in een houten vijzel aan het stampen was (zie foto onderaan deze blog). Ze rende rond de appartementen van het opvanghuis en schreeuwde haar betoveringen en waarzeggerijen in de lokale taal. De toezichthouder die met zijn gezin op dezelfde compound woont is samen met een mannelijke bewoner naar buiten gegaan met een groot kapmes. De oude vrouw was al weggerend en over de muur geklommen en bleef op afstand schreeuwen. De bewaker checkte vervolgens alle bewoners en samen gingen ze buiten Psalm 91 lezen. De vijzel met stamper lieten ze op de plek staan waar de bezeten vrouw het had achtergelaten. Terwijl ze met z’n allen, jong en oud, aan het bidden waren viel de vijzel met stamper uit het niets om en rolden er een handvol stenen uit. De Heere verbrak zichtbaar de krachten van de duivel. Een grote bemoediging voor de nog jonge christenen in het opvanghuis. De Heere regeert.
Voortgang projecten
Op dit moment zitten we nog zo’n 3 maanden voordat het regenseizoen start. Dat betekent dat we nog 3 maanden hebben om te kunnen bouwen aan de bouwprojecten voordat het ongeveer 5 maanden stil komt te liggen. De regen komt hier dan letterlijk met bakken uit de lucht. Zandwegen veranderen in modderrivieren waar je met de auto vaak helemaal niet meer doorheen komt, laat staan met een vrachtwagen. We proberen daarom nu zo snel mogelijk verder te komen, wat nog steeds lukt dankzij uw gulle giften. We zijn dankbaar voor zoveel warme betrokkenheid vanuit Nederland. Dit is te merken aan het aantal bezoekers bij de activiteiten die ons thuisfrontteam organiseert en de giften die worden gegeven tijdens of na een activiteit. Verder weten we dat er ook veel mensen zijn die in gebed op ons en het evangelisatiewerk in Gambia betrokken zijn en dat is fijn want dat hebben we het hardst nodig.
De kern
Naast alle bouwprojecten is de kern van ons werk en leven in Gambia evangelisatie. We proberen in alle beperktheid het (h)eerlijke Woord van God aan de harten van de mensen te leggen. Vaak voelt het als ploegen op rotsen. Soms denk je dat het zaad in goede aarde is gevallen maar dan blijkt dat de vogels het weggepikt hebben. Een andere keer denk je te bemerken dat er graan groeit maar dan blijkt dat de distels het opkomend zaad verstikt hebben. Toch mogen we ook de vruchten zien van zaad dat in goede aarde gevallen is. Bijvoorbeeld die jongen in de kerk in Gallowya die op zijn 16e aan Arnest vertelde dat hij ook graag dominee wil worden en na jaren nog steeds trouw naar de kerk komt. Of die zoekende jongeman in de jonge gemeente van Pacholling die bijna dagelijks met vragen komt over geloof en bekering. Ik moet ook denken aan de al wat oudere man en vader die ouderling is in de grootste rooms-katholieke kerk in Serrekunda en elke woensdagavond bij ons naar de kerk komt. Onlangs vertelde hij dat hij, sinds hij onze kerkdiensten bezoekt, inziet dat de rooms-katholieke kerk dingen praktiseert die tegen de Bijbel ingaan. Hij zit nu in het lastige proces van afscheid willen nemen van de rooms-katholieke kerk maar tegelijkertijd voelt hij ook de drang om in de kerkenraad aldaar misstanden aan te kaarten.
Vaak voelt het (evangelisatie)werk als zwaar. Regelmatig zijn er teleurstellingen. Dan is het goed om je weer te beseffen dat we van de Heere alleen de opdracht hebben gekregen om uit te gaan en te zaaien. We zijn niet verantwoordelijk voor de vrucht. En zelfs het zaaien doen we niet in eigen kracht. De Heere riep vanuit Jeremia 1 ‘Overal waarheen Ik u zenden zal zult gij gaan, en alles wat Ik u gebieden zal zult gij spreken’ en vervolgens ‘Zie, Ik geeft Mijn woorden in uw mond.’ We hoeven slechts het Woord van de Heere door te geven. Dat geeft ontspanning. Hij zal het maken (Psalm 37:4).
