Binnenkort komt er een nieuwsbrief uit vanuit ons thuisfrontteam waarin ik een update schrijf over onze gezondheid en de voortgang van de projecten. In deze blog wil ik vooral aandacht geven aan enkele specifieke gebeurtenissen.
Allereerst bijzonder goed nieuws vanuit Nederland; ik heb er een gezond nichtje bij! De tweede dochter van mijn broer. Ook zijn er twee vriendinnen bevallen van een gezonde zoon. Wat een zegen dat alles, na zorgelijke zwangerschappen, goed is gegaan. Eén van de vriendinnen woont het grootste gedeelte van het jaar in Gambia met haar Gambiaanse man. Een paar weken geleden kwamen ze terug uit Nederland met hun kersverse zoontje Boaz en werden we uitgenodigd op het kraamfeest, hier in Gambia. Op het kraamfeest ontmoetten we ook nog een andere Nederlandse jongedame. Ze vertelde dat ze over een week zou gaan trouwen in Gambia en nodigde ons spontaan uit. Die uitnodiging konden we uiteraard niet afslaan. Op de dag zelf was er veel herkenning van hoe dingen gingen op onze eigen bruiloft. Een hoop gezellige drukte en uitbundigheid met soms ook culturele gebruiken die je maar gewoon over je heen moet laten komen.
3-jarig huwelijksjubileum
Op 1 maart jl. herdachten we onze trouwdag, alweer 3 jaar geleden. Het voelt soms nog als gisteren en op andere momenten voelt het als tientallen jaren geleden. We hebben veel meegemaakt. Zeker na alles wat we het afgelopen jaar hebben meegemaakt waren we extra dankbaar dat we onze huwelijksdag überhaupt samen konden herdenken. Gods genade en trouw zijn zo groot. Op de dag zelf voelde Arnest zich redelijk goed en zijn we ’s ochtends zelfs samen even naar het strand geweest, op 10 minuten lopen vanaf ons huis. De eerste keer weer sinds we terug zijn uit Nederland. Voor de lunch hadden we leden van ons thuisfrontteam en werkgroep uitgenodigd die in Gambia op vakantie waren. Tot onze verrassing kwamen ze met een enorm grote taart aan die gedurende dag gretig aftrek vond!
Live kerkdienst op Facebook
Gisteren, zondag 27 maart, zijn we met de kerkdienst voor het eerst live gegaan op Facebook. Een bijzonder moment, omdat Arnest na lange tijd weer kon preken. De preekvoorbereiding heeft hem extra moeite gekost maar hij mocht Gods zegen ervaren. De preek moest hij gisteren helaas kort houden vanwege vermoeidheid maar je als je geïnteresseerd bent kun je de dienst terugkijken via de Facebookpagina van Bible Action Centre Ministries: klik hier. Het eerste gedeelte van de dienst zonder elektriciteit, later kwam de stroom gelukkig terug.
De ‘bible-discovery’ die we als gemeente altijd voorafgaand aan de dienst hebben is niet gefilmd. Ruim 45 minuten hebben we tijdens de gezamenlijke studie met elkaar stilgestaan bij wat de bijbel zegt over het gebed. Volgende week zondag wordt het thema nog wat uitgebreid met de vraag: ‘kunnen/mogen onbekeerden ook tot God bidden? Over twee weken staat ‘de waterdoop’ op de planning om besproken te worden; wat zegt de Bijbel over de waterdoop en voor wie is de waterdoop. De komende maanden hopen we als gemeente veel aandacht te geven aan de betekenis van de waterdoop waarna er ook een doopdienst zal volgen.
Gelegenheid
Een paar dagen geleden zaten we in een taxi onderweg naar ons huis. Onze auto staat bij de garage en om je in Gambia te verplaatsen gebruikt iedereen een taxi; een taxibusje of een taxi-personenauto. De meeste van de chauffeurs zijn moslim en op de radio klinken vaak islamitische preken of lessen, vaak ook tegen het christendom en de christenen. Dat was laatst ook zo. Ik kon het niet volgen omdat het in één van de lokale talen was maar Arnest begreep goed wat er gezegd werd. Terwijl we in de taxi zaten begon Arnest tegen mij te vertellen wat er verteld werd op de radio. Een imam probeerde uit de doeken te doen dat het niet Jezus is die gekruisigd is maar iemand die op hem leek. Dat is wat de moslims geloven want dat staat in de koran. Vervolgens begon Arnest op een overtuigende manier aan mij uit te leggen waarom dat niet klopt. Niet omdat hij denkt dat ik dat niet weet maar die ‘tactiek’ gebruiken we vaker. Op deze manier horen de andere mensen in de taxi ook wat Arnest tegen mij zegt. Hij gebruikt mij als het ware als middel om tegen hen te praten. Omdat hij tegen mij praat kan niemand er wat van zeggen of zijn ze niet verplicht te reageren, maar toch horen ze het. Iedereen hoort vervolgens hoe Arnest het Evangelie (aan mij) uitlegt en waarom wat er op de radio gezegd wordt niet klopt. Vaak komt er dan wel een reactie van één van de andere mensen in de taxi (of waar we dan ook zijn). Zo ook laatst. De chauffeur zelf vroeg ineens ‘klopt het echt wat u zegt?, hoe weet u dat, waar staat dat’, etc. Een mooi open gesprek volgde waarin we het Evangelie konden delen. Het is vaak op onverwachte momenten dat de Heere gelegenheid geeft. We hebben telefoonnummers uitgewisseld met de jongeman en hopen en bidden dat het vervolgcontact vruchten zal afwerpen.
Een dag uit het leven van…
Een tijdje geleden ben ik begonnen met het schetsen van een dag uit ons leven in de blogs. Door alles wat er gebeurd is ben ik het ook wel eens vergeten. Nu wil ik weer een poging wagen.. gewoon een gemiddelde dag.
Om 5.30 uur gaat de wekker. Yama had mij gevraagd om haar op tijd wakker te maken want ze meent dat ze nog veel moet leren voor haar examens volgende week. Ze doet het goed op school, is derde van de klas, maar wil graag eerste worden. Hoe wij er ook bij haar op aandringen dat je best doen goed genoeg is; ze neemt er geen genoegen mee. Heerlijk dat we haar nooit hoeven te dwingen om huiswerk te maken of te leren voor school. Ik had er op die leeftijd wat meer moeite mee 😊. Nadat ik Yama uitgezwaaid heb zet ik een wasje aan, geef ik de planten en groenten in de tuin water en veeg en dweil vervolgens het huis. Helaas is dat elke dag opnieuw weer nodig vanwege al het zand en stof hier. Als Arnest later ook wakker wordt beginnen we de dag samen met een ‘morning devotion’. Als we net klaar zijn wordt er op de achterdeur geklopt. Het is de buurvrouw van een paar compounds verderop, een jonge weduwe, die wel vaker bij ons komt. Als ze komt weten we dat ze geen geld heeft om eten te kopen voor haar 3 jonge kinderen. Zonder dat ze wat vraagt geven we haar dan wat. Het is een fragiele, breekbare vrouw die het erg zwaar heeft om rond te kunnen komen. Ze gaat bijna elke dag naar de haven om te kijken of ze klusjes kan doen, vaak het wassen van kleding maar ze heeft niet altijd genoeg werk. Het breekt mijn hart altijd als ik haar zie struggelen en als ik eraan denk hoe het moet zijn om zo jong zonder man verder te moeten en de zorg voor 3 jonge schoolgaande kinderen te hebben. Toen Arnest in het ziekenhuis lag kwam ze langs en leefde ze erg mee. Hoewel ze ouder is dan mij noemt ze ons altijd ‘daddy and mummy’. Overigens word ik in Gambia door niemand ‘Andrea’ genoemd. Door de kinderen die mij kennen word ik ‘aunty’ genoemd wat ‘tante’ betekent en door gemeenteleden, hoewel ze soms vele jaren ouder zijn dan mij, word ik ‘mum’ of ‘mummy’ genoemd (betekent mam of mammie). Zelfs door dominee Joshua, die bijna mijn opa had kunnen zijn … Op deze manier hebben we een hoop ‘kinderen’ in Gambia 😊.
Als de buurvrouw weer weg is ontbijten we samen. Dat gaat met brood van een shopje om de hoek waar elke ochtend en avond vers brood wordt afgeleverd door de plaatselijke bakker. Er is keuze uit twee soorten brood (semfour en tapalapa), beide lijken op een stokbrood. De ene is alleen wat steviger dan de ander. Voor het beleg hebben we vandaag wel wat meer afwisseling; er zijn een paar dagen geleden weer wat bananendozen uit Nederland aangekomen met daarin onder andere chocopasta, hagelslag en pindakaas. Een typisch Gambiaans-Nederlands ontbijt!
Tijdens het ontbijt belt dominee Senghore naar Arnest. Hij is aannemer en werkt op dit moment aan het dak wat op de tweede gemeente geplaatst wordt. Hij laat weten dat het project voorspoedig loopt en stemt wat financiële zaken met ons af. Hij is dankbaar dat hij de opdracht heeft gekregen voor de plaatsing van het dak want zo heeft hij ook weer wat inkomsten om zijn kerk verder te kunnen helpen.
Vanmorgen heeft Arnest een afspraak bij de Christian Council om te overleggen over de formele route die gevolgd moet worden om een licentie aan te vragen voor een radiostation. We hopen over een tijdje te starten met een radiostudio maar ons was geadviseerd om tegelijkertijd ook al de licentie voor een eigen radiostation aan te vragen omdat dat soms wel een paar jaar kan duren voordat een vergunning wordt afgegeven.
Terwijl Arnest bij de Christian Council is bezoek ik een jong vrouwelijk gemeentelid en haar dochtertje die we al twee 2 weken niet in de kerk hebben gezien. Via een kennisje hadden we al vernomen dat ze zich ziek voelt. Als ik haar bezoek blijkt er iets meer achter te zitten. Haar man is 2 jaar geleden naar Lybië gegaan voor werk en inkomen. Ze hadden op dat moment een klein baby’tje en het idee was dat hij een klein jaar naar Lybië zou gaan om even goed te verdienen en dan met geld terug te komen. Eenmaal in Lybië kwam hij er echter achter dat hij in de mensenhandel is terechtgekomen. Hij moest een enorm bedrag betalen aan zijn tussenpersoon. Zoveel dat hij daarvoor het eerste jaar heeft moeten werken. Inmiddels werkt en verdient hij wel voor zichzelf en zijn familie en kan hij toewerken naar het doel waarvoor hij naar Lybië ging. Maar voor zijn jonge vrouw is het wel pittig om zo lang zonder haar man te zijn. Ik beloof haar dat ik met Arnest zal overleggen en dat we haar man zullen bellen om te overleggen wanneer hij terug kan komen. Ze is daar erg dankbaar voor en vraagt of, als hij weer terug in Gambia is, we hem willen helpen bij het vinden van een goedbetaalde baan ‘want als hij dat niet heeft gaat hij zo weer terug, hij is erg op het geld’.
Na de lunch bereid ik mijn bezoek voor aan de vrouw van een jonge evangelist in opleiding. Haar man wordt al een tijdje opgeleid tot evangelist maar zij is nog niet zo lang geleden uit de wereld getrokken. Het leven als prostituee ligt nog niet zo lang achter haar en ze vindt het lastig om haar man te supporten in het ‘werk’ wat hij doet. Samen met haar doorloop ik een eenvoudige studie over de bijbelse geloofsleer en regelmatig bespreken we ook thema’s zoals hoe je je als ‘vrouw van’ opstelt in de kerk, hoe kleedt je je etc. We hebben een fijne middag samen, het is mooi om met en van elkaar te leren.
Als ik thuis kom haal ik de was binnen, geef aandacht aan Yama die uit school is gekomen, bereid het avondeten en praat ik na met Arnest over zijn bezoek aan de Christian Council. De rest van de middag en avond is het vrij rustig in huis. Geen bezoek dus ik besluit om mijn e-mails en what’s app weer bij te werken en we gaan lekker op tijd naar bed.
Boek schrijven?
Nu ik klaar ben met het schrijven van het stukje over ‘een dag uit het leven van’.. herinner ik me dat ik regelmatig berichtjes van mijn blog-lezers krijg dat ik een boek zou moeten schrijven over alles wat we hier meemaken, over Arnest z’n leven, hoe wij elkaar leerden kennen etc. Leuk idee maar.. het kost veel tijd, hoe moet dat en waar begin je? Wat zijn interessante thema’s voor in het boek, hoe schrijf je op een boeiende manier, welke stijl gebruik je etc. etc.? Ik wil er misschien wel over nadenken maar ik heb wat handvaten nodig van mensen die er verstand van hebben en mij kunnen vertellen wat er allemaal bij komt kijken. Dus kun jij of weet je iemand weten die mij zou kunnen adviseren.. welkom!
Mededeling – Gezinsgids
In een vorige blog schreef ik dat in de Gezinsgids van 10 maart een interview met mij zou staan. Later kreeg ik een e-mail dat het is doorgeschoven naar D.V. 7 april.
