Vanuit een warm en zonnig Gambia wensen we jullie allemaal een bijzonder, gezegend 2023 toe. We hopen dat jullie, net als ons, mooie kerstdagen en een goede jaarwisseling hebben gehad.
Het toeristenseizoen in Gambia is in volle gang en de afgelopen tijd en ook nu nog, staat in het teken van veel bezoek vanuit Nederland. In oktober is Cobie Waasdorp een paar dagen in Gambia geweest, tijdens een kort verlof dat ze had van haar werk op Mercyships in Dakar, Senegal. Cobie en ik zijn lid lid van dezelfde kerk in Veenendaal al hadden we elkaar nog nooit ontmoet. Cobie kwam samen met een collega / vriendin naar Gambia. Bij ons thuis in de radiostudio hebben ze een mooi lied opgenomen, we zijn naar het safehouse project geweest en een bezoek aan het apenpark kon ook niet ontbreken đ.
Ook een bijzonder bezoek was dat van Drikus en Dinie Geurtsen, een echtpaar uit ons thuisfrontteam. Ze namen uitgebreid de tijd om ons leven in Gambia van binnenuit mee te krijgen en lieten zich onderdompelen in de Gambiaanse cultuur. Tijdens de vele wildemans ritjes in onze auto waren de ohâs en ahâs niet van de lucht. Gelukkig kreeg ik al snel te horen dat ze me volledig vertrouwden in de vele manoeuvres door het hectische verkeer hier. We hebben genoten van hun aanwezigheid en betrokkenheid. Doordat ze ons in Gambia bezocht hebben weten ze nĂłg beter wat we hier doen, onder welke omstandigheden en hebben ze veel input om ons verhaal aan de achterban te vertellen. Drikus en Dinie hebben zelf ook een verslag geschreven over hoe ze het bezoek aan Gambia hebben ervaren. Die vind je onderaan deze blog.
De kerk in Serekunda
Eerder schreef ik dat we afgelopen augustus eigenlijk al uit ons kerkgebouw in Serekunda hadden moeten zijn. De familie op de compound waar onze kerk staat (familie van Arnest) heeft een advocaat ingeschakeld en ons middels een brief gesommeerd ons kerkgebouw te verlaten. We hadden echter een jaar huur vooruit betaald en de voorwaarde om de kerk te verlaten was onder andere dat de familie waar wij huren de helft van het huurbedrag weer aan ons moesten teruggeven. Gelukkig hadden ze al het geld al uitgegeven en kunnen we nog tot maart dit jaar in de kerk blijven. We hadden een mooi stuk land op het oog om te kopen voor de kerk en we hadden ook al een toezegging van kennissen op Urk die het land voor ons wilden betalen. Echter, toen de Islamitische landeigenaar zijn zoons belde om te informeren dat hij het land wilde verkopen en erbij vertelde dat het voor een kerk is werd de prijs ineens verdrievoudigt waardoor de koop niet door kon gaan. We zijn dus nog steeds op zoek naar een stuk land voor de kerk om daar een kerk op te kunnen bouwen. We zijn dankbaar dat het aanbod van onze kennissen uit Urk blijft staan om ons te helpen met de aankoop van het land. We vertrouwen erop dat de Heere op Zijn tijd een geschikt stuk land aanwijst. Zoals Hij dat ook voor het opvanghuis en de twee andere gemeenten heeft gedaan.
De kerk in Galoya
Dominee Joshua, die de gemeente in Serekunda leidde, is begin december voor langere tijd naar zijn thuisland Nigeria vertrokken vanwege zijn moeder die in hoge ouderdom is en ernstig ziek is. Vanwege die reden is de dagelijkse leiding van de gemeente overgedragen aan Emmanuel, een student van Arnest, uiteraard nog wel onder supervisie van Arnest. Arnest en ik gaan sinds 1,5e maand elke zondag naar de tweede gemeente in Galoya, waar Arnest voorgaat. Het is een nieuwe gemeente in een overwegend katholiek dorp. In de eerste weken kwamen er best wat kerkgangers; zoân 20. Echter, vanwege de prediking die hard ingaat tegen de katholieke en afgodische praktijken (bidden voor overledenen, bidden naar Maria etc., offers voor afgoden) wordt onze kerk door de katholieke gemeenschap als een groot gevaar gezien. Sowieso is dat een tendens die we in heel Gambia waarnemen; de katholieke kerk wordt steeds agressiever richting de âBible-believingâ churches. Dit komt ook omdat de katholieke kerk steeds meer leden verliest aan de âBible-believingâ churches. Ik zal voor nu de vele voorbeelden besparen over wat er aan de hand is. Wellicht is daar ruimte voor in een volgende blog. Wel wil ik Ă©Ă©n voorbeeld noemen wat er in onze kerk in Galoya speelt met de oproep om voor deze jonge jongen te bidden⊠Vanaf het begin dat we nu elke zondag naar Galoya gaan om te preken is er een jongen, John, van 16 jaar, die heel trouw komt en zeer geĂŻnteresseerd naar de preken luistert. Niet lang geleden vertelde John met enige schroom dat hij het verlangen heeft om dominee te worden. Een mooi verlangen! De strijd is voor hem begonnen. Vorige week kwam hij heel laat in de kerk, wat niets is voor hem; hij is normaal altijd ruim op tijd. Na de kerk vertelt hij dat hij, toen hij die week ervoor thuiskwam uit onze kerk, in elkaar is geslagen door 2 ooms, die katholiek zijn. Al zijn familieleden zijn katholiek. Hijzelf is tijdens een evangelisatiebijeenkomst in onze kerk gegrepen door de waarheid die gepreekt wordt en wil niet anders dan elke zondag naar onze kerk komen. Omdat hij zo erg in elkaar is geslagen 2 weken geleden gaat hij nu elke zondag eerst met zijn familie mee naar de katholieke mis (die om 8.00 uur begint) en na die dienst komt hij stiekem naar onze kerk. Zijn familie denkt dat hij naar een vriendje gaat maar hij komt om 11.00 uur bij ons naar de kerk. Wij zorgen dat er een Bijbel voor hem klaarligt want naar de katholieke kerk neemt niemand een Bijbel mee. Als hij met de Bijbel naar de kerk zou gaan zou het voor zijn familie meteen duidelijk zijn dat hij daarna naar onze kerk gaat. Bidt u mee voor John, voor vasthoudendheid en kracht om deze verdrukking vanuit zijn familie te verdragen?
Nieuwe vrienden
Onder de christenen in Gambia zijn er allerlei winden van leer, zoals overal ter wereld. Ik heb al eens verteld dat, voor zover wij weten, we de enige kerk zijn in Gambia met de geloofsleer waar we in geloven (The 1689 Baptist Confession of Faith). Een paar weken geleden ontmoetten we echter een Gambiaanse predikant, dominee Paul Mendy, die volledig op Ă©Ă©n lijn ligt met wat wij geloven. Hij heeft een kleine gemeente in Lamin, vlakbij het vliegveld, en hij houdt zijn kerkdiensten op de compound van een christelijke familie, in de open lucht. De laatste weken hebben we de tijd genomen om elkaar beter te leren kennen en het is een verademing om met een Gambiaanse broeder (en zijn vrouw) geloofszaken met elkaar te kunnen delen en om met elkaar echt van hart tot hart te kunnen spreken. Zowel Arnest en dominee Paul Mendy hebben een vergelijkbare achtergrond als het gaat over de start van de kerk. Met een boodschap van 100% vrije genade ben je niet geliefd in Gambia, ook niet onder de christenen. Naarmate de vriendschap groeit bespreken we steeds meer het idee om met elkaar samen te werken, elkaar te helpen waar dat nodig en mogelijk is. Afgelopen nieuwjaarsdag gebeurde er wat bijzonders. Nadat Arnest had gepreekt in Galoya gingen we bij dominee Paul op bezoek, die die ochtend ook in zijn gemeente gepreekt had. Toen we vertelden over de preek en hoe de Heere de tekst in Arnest zân hart gelegd had bleek dat dominee Paul die ochtend over precies dezelfde tekst gepreekt heeft (Jozua 1:8). Uiteraard zonder dat ze dit van tevoren met elkaar besproken hadden. Wonderlijk!
Een FM-frequentie voor Radio Gloria?
Zoals jullie weten zijn we al een tijdje 24/7 online met onze radio: Radio Gloria. Op dit moment worden er veel gezangen en psalmen op afgespeeld en elke donderdagavond is er een programma te beluisteren, ingesproken door Arnest, die moslims in 100 lessen meeneemt naar âde Weg tot de Zaligheidâ (The way of righteousness). Op maandagavond wordt het herhaald. We willen in de nabije toekomst nog meer programmaâs presenteren zoals kinder- en vrouwenprogrammaâs. In Gambia is online radio niet zo bekend en het kost de luisteraars geld om te luisteren, al is het niet duur, maar ze het kost ze wel internet. Ons ultieme doel is dan ook om eigen FM-station te krijgen zodat iedereen gewoon via hun radiootje naar onze zender kan luisteren. Er komt een hoop kijken bij het hebben van een eigen FM-station (denk aan een eigen gebouw met studio, personeel, trainingen, antennes die door heel Gambia geplaatste moeten worden etc.). Maar allereerst is er een vergunning van de overheid nodig. De afgelopen weken zijn wij veel naar het Ministerie van Informatie geweest en andere overheidsorganen die verantwoordelijk zijn voor het geven van deze vergunning. De eerste keer werd ons meteen verteld dat we geen enkele kans maken omdat er een embargo is op nieuwe radiostations. Zonder jullie te vermoeien met de details en onderhandelingen over allerlei gesprekken die er gevoerd zijn kunnen we op dit moment meedelen dat we mondeling toestemming hebben gekregen voor een eigen FM-station! Begin deze week hebben we van het Ministerie een document gekregen met instructies en vereisten waar we aan moeten voldoen voordat een vergunning gegeven kan worden. Ook daar gaat weer veel werk in zitten maar daar krijgen we hulp bij vanuit Amerika! Volgende week woensdag hoopt er iemand van Trans World Radio Amerika bij ons op bezoek te komen om ons te begeleiden in het opzetten van een eigen FM-station en al het papierwerk wat daar bij komt kijken. Dit bezoek stond al even gepland maar wat een timing dat de toezegging voor een eigen FM-station net gedaan is en dat we alle formulieren en instructies hebben om met onze collega uit Amerika aan de slag te kunnen. De Heere bestuurt en leidt alles zo wonderlijk, steeds weer. We hopen van harte dat we in dit jaar, 2023, via onze eigen radiostation, het Evangelie van vrije genade aan de harten van alle Gambianen kunnen leggen. We bidden dat de Heere dat gebruiken wil om vĂ©len naar Zich toe te trekken. Hij bouwt Zijn Koninkrijk, ook in Gambia, ook via de radio. Klik hier om nu naar Radio Gloria te luisteren. https://radiogloria.airtime.pro
Ik zou nog veel meer kunnen schrijven over van alles wat er gebeurt in Gambia; dagelijks gebeurt er wel wat bijzonders maar het is lang genoeg zo en het is tijd voor mij om twee Nederlandse vriendinnen terug te brengen naar het vliegveld. Twee lieve meiden die ik nog maar een week ken maar die de afgelopen dagen erg betrokken zijn geraakt op ons en ons werk in Gambia. Ook daar zou ik nog heel veel over kunnen schrijven maar ik moet nu echt gaan. Misschien kunnen ze zelf nog een keer wat schrijven in Ă©Ă©n van de volgende blogs đ. Hieronder nog de terugblik van Drikus en Dinie Geurtsen op hun bezoek aan Gambia in november:
Door de ogen van Drikus en Dinie
âGoedemiddag, u spreekt met TUI. Helaas hebben we uw vlucht naar Gambia moeten annuleren. Wens u verder nog een fijne middag.â
Tsjaaa, we moeten gewoon gaanâŠ..En dat is uiteindelijk gelukt, met een andere vliegmaatschappij. We verbleven 12 dagen in het Senegambia Beach Hotel, waar Arnest en Andrea in de buurt wonen. In dat huis dicht bij de moskee, met een mooie muur er omheen die ooit lichtblauw is geweest. Straatnamen kennen ze niet, alle straten zijn hetzelfde; vol met kuilen, stenen en erg zanderig. Al schuddebuikend in de auto van Arnest en Andrea, met Andrea als chauffeuse was het zeer indrukwekkend allemaal. Dit stukje zou enorm lang kunnen worden als we alles zouden delen met jullie.
Heel bijzonder was de kerkdienst in het dorpje Galoya, zittend op een tuinstoel en een preekstoel van op elkaar gestapelde stenen waar Arnest vurig het Woord verkondigde was voor ons een bevestiging dat er meer niet nodig is. Met eigen ogen hebben we mogen zien hoe de Heere ook in dit Islamitische land Zijn kinderen heeft. De kerk in Serekunda is iets meer kerk, met geluidsinstallatie en ventilatie. Heel indrukwekkend om dit bij te wonen. We hebben een kijkje genomen bij het opvanghuis voor ex-moslims. Op het moment dat wij daar waren werd er hard aan de ommuring gewerkt in de zeer hete zon en Drikus kon het niet laten om ook een paar stenen te metselen.
In Gambia heeft niemand haast. Iedereen groet elkaar met âHow are youââŠâI am fine, and you?â. Gewoon meedoen, dat gaat vanzelf. Als blanken in Gambia ben je heel bijzonder, want ja je komt uit Holland en daar hebben ze geld. Voor je het weet heb je ook een hele koppel kinderen om je heen, want ja, in een tas van een blanken zit altijd wel iets.
Huize Jassey is een huis voor iedereen. Zo woont Antoine, een neefje van Arnest, al een aardig tijdje bij Arnest en Andrea in huis. Wat de Gambiaanse cultuur betreft is dat ook gewoon een zoon. Buurmeisje Ami is ook regelmatig in huis, slaapt het weekend bij hen, eet altijd mee en is een vriendinnetje van Yama. Heel bijzonder om ook het dagelijkse leven van Arnest en Andrea mee te maken. Denk vooral niet dat dat rustig is, de telefoon staat bijna niet stil. Even water halen bij een shopje, dan weer brood halen bij een ander shopje. Met de auto op pad om stroom te kopen. We hebben het allemaal meegemaakt. Voor ons ondenkbaar. Naar de markt in Serekunda, wat een belevenis. We gingen daar ook een lap stof kopen om een Afrikaanse jurk van te laten maken door Jane, een kleermaakster en gemeentelid uit de kerk van Arnest en Andrea. Het huisje van Jane is heel klein, donker en erg warm want ze zat zonder stroom en de ventilator deed het niet. Op een tafel in een donker hoekje staat de naaimachine wat zorgt voor inkomen samen met de popcorn die ze verkoopt. Jane heeft een dochtertje van 3 jaar. Al zwetend heeft Jane alle maten opgemeten voor het maken van een mooie tweedelige jurk. Een andere kleermaker was goed in het maken van een blouse voor Drikus. De blog begint al aardig lang te worden.
Wat nog leuk is om te delen is dat Arnest en Andrea een bananenboom en een mangoboom op hun eigen compound hebben. Arnest gebruikt voor zijn gezondheid veel Baobab wat goed is voor de maag. En of wij het ook lekker vonden? MwaâŠniet echt.
Het zijn in de radiostudio van Arnest is ook heel indrukwekkend. We zijn getuige geweest hoe Arnest samen met student Emmanuel, die momenteel de kerk in Serekunda leidt, hun werk in de studio deden.
Als afscheid van de gemeente hebben we hen Psalm 121 : 1 en 4 toegezongen. We kunnen nog wel even doorgaan. Wat is er een verbondenheid gegroeid met Arnest en Andrea, maar ook met hun werk en leven in Gambia. Met een hoofd vol indrukken en een âTot Ziensâ hebben we afscheid genomen.
