Een fijn weerzien

Fijn om weer in Gambia te zijn! Een heerlijk weerzien met Arnest en Yama. En Gambia voelt na 8 keer ook steeds meer als een thuis. Bij het uitstappen uit het vliegtuig ruik je het meteen: dit is Afrika! Ook de temperatuur is typisch Afrikaans: ruim 30 graden en deze periode van het jaar erg vochtig. Ik logeer deze 2 weken in hotel Baobab; een kleinschalig hotel dicht bij de kust.

De volgende dag gaan Arnest en ik naar UPPA, wat staat voor United Pastors Prayer Alliance. Elke dinsdagochtend komen dominees en evangelisten uit de regio bij elkaar voor gebed en aanbidding. Sinds ik Arnest ken ga ik altijd mee. Het is mooi dat dominees en evangelisten van verschillende kerkverbanden in verbondenheid bij elkaar komen. Er worden getuigenissen gedeeld, één van de dominees of evangelisten houdt een meditatie, we bidden en we zingen. Het is heerlijk om mee te maken hoe iedereen vol overgave meedoet. Al was dat voor mij in het begin ook best wel wennen. De cultuurverschillen zijn erg groot. Tijdens het bidden gaan we met z’n allen op de knieën en met zingen is het niet ongebruikelijk om je enthousiasme te uiten door mee te klappen of te dansen. Ik moest wel even wat overwinnen om hier zonder schroom aan mee te doen. Maar de manier waarop Arnest en ik samen met cultuurverschillen omgaan helpt enorm. We leggen alle verschillen naast de Bijbel en kijken hoe we hier volgens de Bijbel mee om moeten gaan. Het is puur bijbels om te knielen bij het bidden, je handen te klappen en te dansen tijdens het zingen voor de Heere!

Het is ook fijn om alle bekenden weer te zien en te spreken. Verschillende dominees ken ik al wat beter en ook de twee dominees die onze trouwdienst zullen leiden waren aanwezig; pastor Senghore en pastor Charles. Van de twee aanwezige vrouwelijke dominees krijg ik een dikke knuffel. Ondanks dat we eerder een pittig gesprek hebben gehad over ons verschil in opvatting over een vrouw in het ambt kunnen we het goed met elkaar vinden.

Woensdagavondgebed
Elke woensdagavond komt een aantal leden van de gemeente van Arnest bij elkaar om te bidden. Ook in deze gemeente is het niet altijd makkelijk om iedereen doordeweeks naar de kerk te krijgen. We zingen met elkaar en bidden voor de Kerk wereldwijd, voor de verdrukte christenen in Gambia, voor de moslims en heel specifiek voor gemeenteleden. Ook bidden we voor Nederland, mijn familie, de werkgroepleden in Nederland en voor HVC. Daarna doen we een korte Bijbelstudie tot het donker is en iedereen weer naar huis gaat. In de kerk is nog steeds geen elektriciteit dus we zorgen dat de diensten en bijeenkomsten voor het donker afgelopen zijn.

Op donderdag gaan we naar de tandarts. Wat een belevenis! De tandartsassistente laat Arnest z’n mond vol met water staan terwijl ze ondertussen vrolijk doorgaat met tandsteen verwijderen. Als de tandarts (die een spoedgeval had) terugkomt zuigt hij snel zijn mond leeg, zet de lamp boven Arnest aan en vraagt aan de assistente of ze er niet beter bij kan gaan zitten. Gelukkig neemt de tandarts het even over want de tandsteenverwijderaar heeft inmiddels Arnest z’n lip flink beschadigd. Over de behandeling die Yama daarna kreeg zullen we het maar niet hebben. Ik denk dat ik nog maar even een goede controle in Nederland laat uitvoeren voordat ik emigreer 🙂