Deze blog is weer wat uitgebreider.. ik had al eerder willen schrijven zodat het wat korter kon zijn maar dat is niet gelukt.. Nu dus wel iets uitgebreider maar het is dan ook meteen de laatste blog voordat ik naar Nederland hoop te komen.
Begrafenis dominee Joshua
In de vorige blog van 24 juni deed ik een korte mededeling dat dominee Joshua, die in onze gemeente gediend heeft, na ziekte op 23 juni is overleden. Afgelopen zaterdag was de begrafenis vanuit onze kerk en afgelopen vrijdag was er een speciale dienst; ‘Service of songs’ om met elkaar de Heere te danken voor wat Hij aan dominee Joshua en middels dominee Joshua ook aan onze gemeente gegeven heeft. Dominee Joshua komt oorsponkelijk uit Nigeria maar de familie had helaas niet de middelen om hem in Nigeria te begraven. Na veel documentatie was de begrafenis mogelijk in Gambia. In Gambia kennen we geen begrafenisondernemers dus ‘moesten’ we als gemeente alles zelf regelen. Omdat zijn familie er niet bij kon zijn heb ik de beide diensten en de begrafenis gefilmd. Begrafenissen zijn altijd indrukwekkend, het brengt nog meer het besef dat je eigen tijd ook zal komen, dat je stof bent en tot het stof zult terugkeren (Genesis 3 vers 19). Hier in Gambia bij christelijke begrafenissen wordt dat aan het geopend graf letterlijk uitgebeeld waardoor het nog confronterender is dan wanneer het alleen gezegd wordt. Dominee Joshua stond ook opgebaard in de kerk tijdens de uitvaartdienst op zaterdag. Het is voor de hele gemeente en alle aanwezigen een roepstem: ben jij bereid om te sterven? Is het recht tussen de Heere en je ziel?
Vertaalwerk voor de radio
Sinds een aantal maanden ben ik samen met een vertaler bezig om een christelijk programma voor de radio te vertalen naar de Soninke-taal. Soninke is een stamtaal die in Gambia, maar ook in andere West-Afrikaanse landen, wordt gesproken. De Soninke-stam is een zeer traditionele islamitische stam onder wie zeer weinig christenen zijn. Voor het vertaalprogramma is er echter wel een christelijke vertaler nodig. We kregen de vraag voor dit project een paar jaar geleden van de directeur van Trans World Radio West Afrika. Het was voor hem heel moeilijk om de juiste mensen te vinden om dat programma vertaald te krijgen. In die tijd wist Arnest wel een christelijke Soninke-man die het werk zou kunnen doen en hebben we in biddend opzien besloten om dit project in handen te nemen. Sinds dat moment hebben we ook enorme strijd ervaren. De duivel wist ook wat er zou gaan gebeuren en zat er bovenop met zijn vernietigende kracht. Het eerste vertaalteam was door de hoeveelheid werk ontmoedigd en werd ook tegengewerkt door islamitische familieleden. Arnest werd vervolgens heel ziek zodat het werk, dat in ons huis en in de radiostudio bij ons huis plaatsvond, niet door kon gaan. Later stapte de techneut ineens op. Sinds die tijd heb ik die taak opgepakt. Op dit moment werk ik nauw samen met de vertaler, van wie ik om veiligheidsredenen de naam niet kan noemen. Ook dat gaat niet van een leien dakje. Hij is een christen maar zijn vrouw, kinderen en iedereen in het dorp waar hij woont is moslim. Zijn directe familie kan zijn bekering wel ‘door de vingers’ zien maar sinds een tijdje zijn de dorpsbewoners erachter gekomen met welk project hij bezig is en is hij door het dorpshoofd uit huis gezet (hij en zijn familie hebben het huis jaren geleden door het dorpshoofd toegewezen gekregen). Ook is door een dorpsgenoot zijn enige paard gedood die een grote bron van inkomsten was voor zijn vrouw en 8 kinderen. Vanwege de hoeveelheid vertaalwerk, de nauwe samenwerking met mij en de opnames in de studio (bij ons aan huis) verblijft hij nu al een tijdje bij ons in huis. Op het moment dat Arnest en ik naar Nederland hopen te komen zal hij intrek nemen in één van de appartementen in het opvanghuis. U kunt zich voorstellen dat deze man Gods troost en kracht nodig heeft. Regelmatig is hij terneergeslagen en ontmoedigt om het vertaalwerk voort te zetten. Wilt u voor hem bidden?
Estate4mission Ltd.
In de blog van 30 maart jl. heb ik geschreven over samenwerking met Quadraat uit Veenendaal om mogelijkheden te onderzoeken om business(es) in Gambia te starten die de in Nederland georganiseerde fondsenwerving kunnen ondersteunen. Eén van de opties was een business in vastgoed. Op dit moment kunnen we melden dat er gewerkt wordt aan de oprichting van Estate4mission Ltd en dat het eerste stuk grond is aangekocht. We kijken uit naar meer, ook als de mogelijkheden voor de tweede optie, een kippenboerderij, momenteel uitgezocht worden middels een businessplan.
Slopend adoptieproces Yama
Al een aantal jaar loopt het proces om Yama te adopteren. De laatste maanden bestond dat proces uit veel heen en weer rijden naar de rechtbank. Ik heb nooit geweten dat het zo’n ingewikkeld proces zou worden. Nou ja, niet ingewikkeld eigenlijk maar enorm frustrerend en vermoeiend. Van alle keren dat we naar de rechtbank zijn geweest, zijn we 9 van de 10 keer naar huis gestuurd zonder geholpen te worden. Meestal met de mededeling: jullie staan niet in de agenda, er is geen tijd meer of de zaak is uitgesteld. En meestal kreeg je zo’n mededeling nadat je al drie of vier uur gewacht had. Eén van de excuses waarom onze afspraak niet door kon gaan was dat de rechter er niet is vanwege een feestje in de familie. Op mijn reactie; ‘waarom hebben jullie ons niet even gebeld, dit was toch van tevoren al bekend’ kreeg ik de opmerking ‘dat is ons werk niet, we krijgen geen beltegoed vergoed om cliënten te bellen’. Nee .. maar wel ons elke keer een uur heen en een uur terug laten rijden, onze waardevolle tijd verloren laten gaan, Yama’s moeder die elke keer vrij moest nemen van werk en Yama die elke keer een hele dag school moest missen terwijl ze in een belangrijk examenjaar zit. Dat zei ik niet, maar dat dacht ik. De rechter met collega’s zijn hier namelijk nog erg autoritair en dulden geen enkele ‘tegenspraak’. Toen ik echter na de zoveelste afspraak waarin gezegd werd dat de documenten incompleet waren (terwijl ik alles al minstens drie keer aan ze had gegeven) boos werd en dreigde met een officiële klacht kreeg ik de rechter één op één te spreken. Ze vertelde me dat ze het proces bewust zo moeilijk en frustrerend maken om zo te kunnen bepalen of de cliënt oprecht geïnteresseerd is in adoptie en vasthoudend is. Als ik het half niet zou willen, zou ik namelijk al lang afgehaakt zijn aldus de rechter. Bizar toch?! Toen ik uitlegde dat ik nog steeds met het hoger orgaan wilde spreken en Yama inmiddels bijna 18 is en het dan al helemaal geen zin meer heeft werd er ineens haast gemaakt. Aanstaande donderdag hoop ik de laatste afspraak te hebben waarin ik het besluit te horen krijg, 3,5e week voor Yama’s 18e verjaardag. Op sommige vlakken zal Afrika nooit wennen…
Antoine en Yama in examentijd
Afgelopen week en deze week hebben Antoine en Yama examens. Ze zitten in grade 9 wat vergelijkbaar is met het einde van het voorgezet onderwijs in Nederland. De afgelopen maanden hebben ze hard gebuffeld, meestal in de nacht omdat het dan het rustigst is in huis. In Gambia hebben leerlingen lange schooldagen; elke dag gaan Antoine en Yama om 7.30 uur het huis uit en dan zien we ze een keertje rond 18.00 uur weer terug, inclusief de zaterdag. De laatste maanden komen ze meestal pas om 22.00 uur thuis vanwege extra studies als voorbereiding op hun examens. Ze staan er beiden goed voor en zijn goed voorbereid het examen in gegaan. We zijn benieuwd naar de uitslag. Volgend schooljaar hopen ze naar een andere school te gaan voor grade 10 (hoger onderwijs). Antoine wil graag accountant worden en Yama journalist. Ze zullen dan ook allebei een andere leerlijn volgen.
Goed nieuws; meisjesbesnijdenis blijft illegaal
Gisteren heeft het Gambiaanse parlement tegen het wetsvoorstel gestemd om het verbod op vrouwenbesnijdenis op te heffen. Sinds 2015 is vrouwenbesnijdenis verboden in Gambia maar het wordt nog wel veel gedaan, ook onder christenen. De afgelopen maanden was het erg onrustig. Vooral islamitische leiders, imams, pleitten vanwege religieuze redenen vóór vrouwenbesnijdenis. Gelukkig waren er ook enkele parlementsleden die zich openlijk durfden uit te spreken tegen vrouwenbesnijdenis. In het land werden ook veel voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd waarin uitgelegd werd waarom vrouwenbesnijdenis ronduit gevaarlijk kan zijn en op allerlei gebied consequenties kan hebben voor de vrouw. Volgens Unicef is bijna 75% van de vrouwen en meisjes in Gambia besneden, één van de hoogste percentages in de wereld. Er is nu grote opluchting bij de tegenstanders maar ook erg veel onrust bij de voorstanders van vrouwenbesnijdenis. Islamitische leiders organiseren demonstraties en roepen de mensen op om er gewoon mee door te gaan omdat ‘Allah’ het zou gebieden. Hele groepen lopen sinds gistermiddag op straat en scanderen leuzen dat de overheid kan beginnen met de gevangenissen uit te bouwen omdat ze er niet mee zullen stoppen. Ik hoop van harte dat er manieren worden gevonden om op de naleving van deze wet toe te zien, want daar ontbreekt het nogal eens aan in Gambia…
Nieuw leven
Deze blog is eigenlijk niet bedoelt om allerlei familie-aangelegenheden te delen van mijn familie in Nederland maar voor dit nieuws maak ik graag een uitzondering. Op 8 juli jl. is in het gezin van mijn broer en schoonzus een zoontje geboren: Hugo. We zijn met hen dankbaar dat ze hem uit Gods hand mochten ontvangen. Mijn eerste neefje! Mijn twee nichtjes kunnen ook maar geen genoeg krijgen van het knuffelen van hun broertje. Ik kijk ernaar uit om hem over een tijdje ook te kunnen knuffelen.
In de afgelopen tijd waarin we druk waren met de voorbereidingen voor de begrafenis en de begrafenis zelf benadrukt dit weer dat de dood en leven heel dicht bij elkaar liggen. Dat kwam in de preek van Arnest tijdens de begrafenis afgelopen zaterdag ook zo duidelijk naar voren: God geeft leven en heeft ook het recht om het te nemen.. wij hebben slechts een geleend leven waarin we de verantwoordelijkheid hebben om tot eer van Hem te leven. We hebben niet het recht om de Heere waarom-vragen te stellen, Hij Die onze Schepper, de Alpha en Omega, het Begin en het Einde is (hoewel Hij geen begin en einde heeft maar eeuwig is). Hoewel het meestal tegen ons vlees in gaat mogen we soms zeggen; wat God doet is goed. Laten we met en voor elkaar bidden dat we dat dat wat vaker vanuit ons hart, onze ziel, oprecht mogen menen en ervaren.
